آشفته‌بازاری در دل بهارستان؛ از گوشت تاریخ‌گذشته تا پوشاک مشکوک

ساعت ۱۰ صبح است. صدای همهمه در فضای خاک‌آلود بازار پیچیده و گرمای تیرماه مثل پتویی سنگین روی سر فروشنده‌ها و خریداران افتاده. در میان بوی ادویه، ماهی و لباس‌های فشرده، یک شهروند معترض می‌گوید:
«ببینید آقا ! من هفته پیش از همین‌جا مرغ خریدم، خونه که رسیدم بوی تعفن می‌داد. بردم مغازه محل گفت اصلاً یخ‌زده نبوده!»

نظارت کجاست؟
در یکی از غرفه‌ها، فروشنده‌ای در حال توزیع گوشت چرخ‌کرده است، بدون یخچال و سایه‌بان. هیچ نشان بهداشتی، مهر دامپزشکی یا حتی دستکش ندارد.
مأمور بهداشت که به‌صورت ناشناس با ما صحبت کرد، گفت:
«بیشتر غرفه‌ها بدون مجوز و غیرقابل ردیابی هستند. ما تذکر می‌دیم ولی باز دوباره هفته بعد میان.»

پوشاک یا سم فرهنگی؟
در غرفه‌ای دیگر، شلوار جین‌هایی با عکس خواننده‌های خارجی، تی‌شرت‌هایی با نمادهای عجیب و حتی پرچم آمریکا و اسرائیل به چشم می‌خورد. یک مادر با نگرانی گفت:
«این بازار شده ابزار خراب کردن ذهن بچه‌های ما. نظارتی نیست؟»

مأمور انتظامی مستقر در محل، در پاسخ به سوال ما فقط شانه بالا انداخت و گفت:
«ما مسئول برخورد فرهنگی نیستیم.»

کودکان در میان پسماند و دود
در بخش میانی بازار، جایی که تنقلات دست‌فروش‌ها روی زمین پهن است، چند کودک در حال بازی با کیسه‌های پلاستیکی، نان خشک و پوست هندوانه هستند. سطل زباله‌ای در کار نیست و آب آشامیدنی فقط در یک شیر فرسوده وجود دارد که صف طولانی جلوی آن دیده می‌شود.

صدای مردم؛ فریادی که شنیده نمی‌شود

یک فروشنده بومی گفت:
«ما نه امنیت داریم، نه ثبات. هر لحظه می‌گن اینجا رو تخلیه کنید چون بیمارستان می‌خواد بسازن. اگه قراره بازار باشه، پس چرا امکاناتش نیست؟ اگه قراره جمع شه، چرا تکلیف نمی‌کنن؟»

یک زن سالمند که به سختی با عصا میان غرفه‌ها راه می‌رود، گفت:
«من برای این‌که کمی ارزون‌تر بخرم میام اینجا، ولی هر هفته پشیمون‌تر برمی‌گردم.»

نتیجه‌گیری
چهارشنبه‌بازار بهارستان به جای آن‌که مامن معیشت کم‌درآمدها و فرصتی برای اقتصاد محلی باشد، حالا به‌دلیل بی‌نظمی، کم‌توجهی مسئولان و فقدان حداقل استانداردها، به یک بحران شهری تبدیل شده که اگر دیر بجنبند، جبرانش سنگین‌تر خواهد بود.